Mała Grupa Domowa-Podstawowa Komórka Kościoła.

Oczywiście jest wiele grup,ale my dzisiaj porozmawiamy konkretnie na temat jednej grupy- grupy domowej-inaczej zwanej grupie komórce.

Czym jest grupa domowa?

Grupa domowa nie jest spotkaniem wierzących w prywatnych mieszkaniach-chociaż takie spotkania są istotną częścią jej życia. Grupa domowa nie jest spotkaniem modlitewnym-chociaż modlitwa jest fundamentem wszystkich jej działań. Grupa domowa nie jest studium biblijnym-chociaż Biblia jest dla grupy największym autorytetem. Grupa domowa nie jest wreszcie kółkiem wzajemnej adoracji-chociaż jej celem są silne więzi pomiędzy jej członkami. 

Grupa domowa natomiast to jest  zbiór ludzi, którzy żyją na co dzień prawdziwym chrześcijańskim życiem i są połączeni relacjami, których nie da się uzyskać w dużym zborze czy kościele. Grupa domowa jest oczywiście częścią zboru lub kościoła i jej członkowie wraz z członkami innych grup biorą udział we wspólnym nabożeństwie lecz wszystkich podstawowych elementów życia Kościoła doświadczają oni w obrębie swojej grupy komórki:

1. Grupa domowa/grupa komórka ma swoje cotygodniowe spotajkania, ale więzi między jej członkami są rozwijane w codziennym życiu. Jej członkowie troszczą, modlą się o siebie oraz usługują sobie nawzajem. Spędzają ze sobą nawzajem czas nie tylko podczas spotkań grup domowych,np.:

•   wspólne kolacje;
• mecz piłkarski;
• wycieczki;

to doskonałe okazje do budowania więzi również z tymi, których pozyskujemy dla Jezusa Chrystusa.

2. Grupa domowa/grupa komórka ma nastawienie ewangelizacyjne. Jej członkowie modlą się o niewierzących i wierzących ludzi, np. krewnych i znajomych oraz starają się  z nimi zaprzyjaźnić, aby swoim życiem i słowem przekazać im Ewangelię-czyli zwaną inaczej Dobrą Nowiną. Starają się ich zaprosić na spotkania grupy domowe lub na jakieś nieformalne "imprezy", o których była mowa w/w punkcie. Grupa domowa czy grupa komórka może również zorganizować ewangelizację, co dla jej członków jest okazją do różnorakiej usługi.

3. Grupa domowa/grupa komórka-nauczanie w grupie jest teoretyczne i praktyczne. Grupa domowa lub grupa komórka ma charakter dyskusyjny spotkania, każdemu daje się możliwość podzielenia różnymi: 

a)opiniami;

b)problemami;

c)świadectwami;

d)wątpliwościami;

w omawianych lekcjach, tematach, które dotyczą bardziej życia codziennego niż teorii. 

4. Grupa domowa/grupa komórka daje lepszą możliwość usługi niż duży zbór lub kościół. W grupie łatwiej jest pomodlić się czy używać darów Ducha Świętego. Wzajemne dzielenie się problemami i potrzebami stwarza możliwości usługi praktycznej. Wszyscy członkowie takiej grupy są zachęcani do dzielenia się Ewangelią. Lider grupy domowej czy grupy komórki dobiera sobie pomocników(którzy mogą też być wyznaczeni do pomocy liderowi grupy domowej/komórki przez pastora), którzy w przyszłości poprowadzą nowe grupy domowe/komórki.

5. Grupa domowa/grupa komórka stwarza możliwości opieki. Łatwiej jest w niej dostrzec osobiste problemy. Lider grupy domowej/grupy komórki systematycznie odwiedza członków, którzy należą do grupy i interesuje się ich życiem fizycznym i duchowym. Małe problemy grupy domowej/grupy komórki rozwiązuje sam a większe problemy przekazuje pastorowi.

Biblijne podstawy małych grup domowych/grup komórek: 

1. Doskonałym biblijnym przykładem małej grupy jest służba naszego Pana Jezusa i Chrystusa. Zdecydowana większość Jego czasu to służba względem wybranej 12-ki.

Jezus chodził, jadł i budował silne więzi z nimi. Gdy nauczał tłumy, swoim uczniom-inaczej mówiąc apostołom tłumaczył to na osobności. Uczył ich modlitwy, rozmawiał z nimi o praktycznych aspektach życia. Uczył ich ewangelizacji zarówno bezpośredniej gdy wysyłał ich 2-mi, jak   przez przyjaźń,gdy jadali z celnikami i grzesznikami. Jezus ciągle dawał im możliwość przeróżnej usługi:wyganiali  demony, modlili się o chorych,przyprowadzali osiołka, ale też chodzili po chleb i przygotowywali wieczerzę.  Pan Jezus troszczył się także o indywidualne duchowe potrzeby,zadawał swoim uczniom bardzo trudne pytania, aby później móc korygować ich poglądy. Często także pokazywał im z czym mają problemy. Na koniec kazał im przekazywać wszystkim ludziom  to wszystko czego sam ich nauczał. Dotyczy to również metody pracy, jaką jest tak zwana mała grupa komórka.

2. 1-szy Kościół praktykował spotkania małych grup komórek. W Jerozolimie wierzący spotykali się w:

a) świątyni;

b)po domach.

Dzieje Apostolskie 2,46

W domach nauczano i zwiastowano  Ewangelię.

Dzieje Apostolskie 5,42

W domach modlono się.

Dzieje Apostolskie 12,12

Wiele Kościołów(zborów) tamtego okresu, to były zbory domowe.

List do Rzymian 16,5

1 List do Koryntian 16,19

List do Kolosan 4,15

List do Filemona 2

Odejście od prostego modelu(przykładu)zaprezentowanego przez Pana Jezusa Chrystusa było niewątpliwie jedną z przyczyn odstępstwa Kościoła w kolejnych wiekach. Ciekawy jest fakt, że ożywieniu duchowemu i przebudzeniom  zazwyczaj towarzyszyła służba w małych grupach. Największy współczesny zbór o charakterze ewangelicznym składa się z tysięcy małych grup domowych-komórek. 

Celem małych grup to:

1. Zbliżenie do Boga- poprzez uwielbianie, modlitwę,wspólne rozważanie i dyskusję, członkowie grupy budują swoje głębsze relacje z Bogiem.

2. Zbliżenie do siebie nawzajem- poprzez wzajemną usługę, spędzanie czasu z sobą nawzajem i troskę o siebie nawwzajem, członkowie budują swoje relacje  z sobą nawzajem.

3. Pozyskiwanie nowych osób- poprzez modlitwę o niewierzących ludzi, takich jak rodzina, znajomi przyjaciele, koledzy i koleżanki, pogłębianie z nimi relacji i działania ewangelizacyjne, grupa zdobywa zgubionych ludzi dla Pana Jezusa Chrystusa.

4.  Pomnożenie grupy-poprzez szkolenie liderów, duchowy wzrost członków grupy i pozyskiwanie zgubionych, grupa wzrasta jakościowo oraz ilościowo, co po przekroczeniu 13-stu członków może zaowocować powstaniem kolejnych 2-ch nowych małych grup komórek.

Zasady funkcjonowania małych grup:

1. Prostota spotkań- spotkanie grupy jest zaplanowane i przebiega zgodnie z przyjętym  schematem. Materiały są przygotowywane dużo wcześniej przez pastora, pytania do dyskusji są na tyle proste, aby każdy z członków grupy mógł brać czynny udział w spotkaniu(spotkaniach)aby lider grupy komórki nie musiał być kaznodzieją.

2. Obowiązek przynależności- bycie w zborze(kościele)jest równoznaczne  z byciem w 1-ej z grup, które są głównym narzędziem służby i rozwoju tego kościoła(zboru).

3. Zasada dom, krąg znajomych(greckie słowo to:Oikos)-każdy człowiek ma swoje określone grono znajomych i krewnych, z którymi stopniowo traci się więzi po nawróceniu.  Członkowie grupy pielęgnują relacje  z niewierzącymi przyjaciółmi. Wierzący posiadają listę kilku takich osób, o które systematycznie się modlą i szukają różnych okazji zbliżenia się do nich i do złożenia świadectwa.

4.  Pomnożenie-grupa pozostaje na tyle małą, aby relacje między jej członkami były silne. Za wzorzec maksymalnych rozmiarów przyjęliśmy grupę Pana Jezusa Chrystusa(lider+12 członków). Po przekroczeniu tej liczby rozdzielamy grupę na 2-wie mniejsze, poświęcając niektóre z dotychczasowych relacji na rzecz rozwoju Bożego Królestwa(Jezus też poświęcił w tym celu relację z Ojcem).

5. Odpowiedzialność- Bóg rozliczy nas z naszego życia i służby. Jezus rozliczał swoich uczniów, Paweł także rozliczał Tymoteusza i Tytusa, a także zbory(Kościoły), które założył.  Lider grupy rozlicza jej członków,a  sam jest rozliczany przez pastora. Pastor natomiast pastor jak członek  grupy jest rozliczany  przez jej lidera. Pomaga to w zachowaniu dyscypliny, do której wzywa Boże Słowo, w szybkim rozpoznawaniu duchowych problemów i w tym opiece duszpasterskiej.  Rozliczanie jest duchowe.

6.  Wierność- kto jest wierny w małym, otrzymuje więcej. Liderami grup są niekoniecznie osoby obdarowane, ale przede wszystkim osoby wierne. To nie umiejętności, dary i uzdolnienia,ale charakter świadczy o dojrzałości wierzącego.

Spotkanie małej grupy:

Każda mała grupa w zborze ma taki sam plan spotkania będąc jednocześnie otwartą na indywidualne prowadzenie Ducha Świętego. Typowe spotkanie wygląda następująco:

1.  Przełamywanie lodów- na spotkaniu mogą pojawić się osoby mające problemy z otwarciem się na innych. Proste pytanie skierowane do wszystkich obecnych(np:kim chciałeś zostać gdy byłeś małym/kim chciałaś zostać gdy byłaś małą)rozładowuje atmosferę i zachęca do zabierania głosu w dalszej części.

2. Uwielbienie- kilka pieśni i modlitwa uwielbiająca wprowadzają grupę w  doświadczanie Bożej obecności. Jest to najlepszy czas na używanie darów Ducha Świętego. 

3. Dzielenie się wizją- przypominamy sobie 4-y cele istnienia grupy. Planujemy wspólnie przedsięwzięcia ewangelizacyjne, zarówno typowe(ewangelizacja uliczna jak i nietypowe(piknik z udziałem niewierzących znajomych). 

4. Dyskusja-krótki fragment Bożego Słowa poruszający praktyczny aspekt naszego życia jest początkiem  wspólnej rozmowy. Pytania zadaje lider korzystając z otrzymanego wcześniej skryptu, ale wszyscy starają się wziąć udział  w dyskusji. Nie rozważamy  teorii, ale szukamy praktycznych rozwiązań, np: jak radzić sobie z gniewem, dlaczego t

rudno nam jest jest przebaczać, jaki mieć stosunek do pieniędzy czy w jaki sposób się modlić.

5. Usługiwanie- dzielimy się swoimi potrzebami i modlimy się jedni o drugich. Można podzielić się w pary czy w trójki, można modlić się po kolei o każdego.  Należy być otwartym na działanie Ducha Świętego. Może od nas zależy odpowiedź na modlitwę(np. ktoś modli się o potrzebę, którą ja jestem w stanie  zaspokoić.

6. Społeczność przy stole- herbata, kawa, ciasto i nieformalne rozmowy to doskonałe narzędzia zacieśnienia więzi pomiędzy uczestnikami spotkania.